“Ik bén pedagogisch medewerker – en dat wil ik blijven.”
Dat was wat je zeker wist, vanaf het begin.
Je startte je re-integratietraject bij viaWMO terwijl je nog in dienst was bij je werkgever. Na een traumatische bevalling viel je uit – fysiek en mentaal liep je compleet op je tandvlees. De dagen kwamen amper op gang, je peuter vroeg extra zorg en je hoofd zat vol angstige gedachten waardoor zelfs de deur uitgaan problematisch was geworden. Doorslapen? Dat leek inmiddels meer een fabel dan een haalbaar doel.
Hoe je ooit weer zou kunnen werken, kon je je met de beste wil van de wereld niet voorstellen. En eerlijk is eerlijk: wij bij viaWMO ook niet meteen. Je was kwetsbaar en had boven alles tijd en hulp nodig. Eén ding stond wel vast: áls je weer zou gaan werken, dan als pedagogisch medewerker – dat was je passie.
Samen met je werkgever startten we héél voorzichtig een terugkeer in je eigen werk (spoor 1). In een prikkelarme ruimte, 2 uurtjes, zonder kinderen, met maar één contactpersoon. Maar zelfs dat was op dat moment te veel. We schaakten het werk verder terug naar voorbereidende taken die je thuis en op eigen tempo kon doen. Dat lukte… soort van.
Toen je uiteindelijk in de WIA belandde en ook nog eens de deuren van het kinderdagverblijf dichtgingen wegens personeelsgebrek, kwam er opnieuw een moment van bezinning. Het UWV gaf je wat extra tijd om te herstellen, en wij vonden dat terecht.
Je bleef volhouden. 💛
Zes maanden later kwam er weer beweging in de zaak. Het UWV stelde een Werkfit-traject voor, en wij vonden dat nog een stap te ver, dus het werd een Modulair traject. Eerst maar eens weer rustig een paar uurtjes vrijwilligerswerk – op jouw oude, vertrouwde werkplek. Dat gaf je iets terug van je oude gevoel. De energie kwam langzaam, héél langzaam terug. Maar toch…
Intussen werkten we met Acceptance & Commitment Therapy. En wat sloeg dat aan! Je leerde je gedachten niet als ultieme waarheid te zien, ontdekte hoe streng je eigenlijk voor jezelf was, en ontwikkelde steeds meer zelfcompassie ❤️. Je begon keuzes te maken op basis van jouw waarden.
Een belangrijk omslagpunt kwam toen je leerde accepteren dat de vermoeidheid misschien niet weg zou gaan. Maar wat nou als je desondanks tóch weer zou gaan werken? Niet om de vermoeidheid op te lossen, maar omdat je leven dan betekenisvoller werd? En warempel: het werkte. Je energie bleef stabiel, je voelde je nuttig en hoop begon te groeien.
We vroegen een Werkfittraject aan – nu mét een duidelijk doel: oriëntatie op betaald werk. Spannend? Ja. Want jij wilde weten: Wat als het niet lukt? Word ik dan toch ergens in geduwd? (Spoiler: nee 😉)
Je wens was helder: een baan in een peuterspeelzaal, passend bij jullie gezinssituatie. En hoewel het traject eerst via een ander kinderdagverblijf liep, kwam daar uiteindelijk die gouden kans. Ondanks je beperkte uren wilde de peuterspeelzaal toch met je in gesprek. Jij deed er nog een schepje bovenop en voegde extra uren toe – alles voor die realistische kans.
En wat bleek? Het klikte. Mét de kinderen, mét de collega’s, mét het werk. En zij zagen het ook: deze kracht mogen we niet laten lopen. De formatieplaats was er niet – en die wérd gecreëerd. 🔥
Inmiddels werk je alweer ruim 6 maanden, waarvan bijna 3 maanden met een vast contract. Je bent blij, toont initiatief, plant realistisch, communiceert helder. Je werkgever waardeert jouw eerlijkheid enorm en denkt actief met je mee.
En thuis? Daar keert langzaamaan de rust terug. Je hebt zelfs al een paar nachten lekker kunnen doorslapen 😴.
Wat heb jij het ongelooflijk goed gedaan.
We zijn zó trots op jou. En dankbaar dat we als viaWMO met vertrouwen van het UWV dit traject mochten begeleiden. 💚
