Als jong meisje was ik al gefascineerd door vakanties met mijn ouders en zus naar landen als Tunesië, cruises door het middellandse zeegebied en groepsreizen. Voor ons geen kampeerreizen maar cultuurreizen.
Met mijn vakkenpakket en interesse in landen en culturen was na de HAVO de stap naar toerisme opleiding in Breda de meest logische, ware het niet dat ik absoluut geen zin had om te gaan verhuizen en mijn vertrouwde omgeving te verlaten. Dus, ging ik maar de opleiding Facilitaire Dienstverlening doen bij Hogeschool Zuid in Heerlen, de opleiding waar ik “later nog alle kanten mee op kon gaan”.
Na 2 jaar stopte ik echter met de opleiding en besloot ik alsnog een 2-jarige Toerisme Opleiding te gaan doen. Zo had ik toch nog binnen 4 jaar mijn hbo-diploma en volgde ik eindelijk een studie die me interesseerde.
Na een succesvolle stage bij de ANWB werd mij hier een contract aangeboden. Het werk was “prima” en de collega’s waren leuk. Ik volgde nog steeds niet echt mijn hart. Want het verkopen van (kampeer)producten, uitstippelen van routes voor autovakanties en het afsluiten van verzekeringen ging me goed af maar was zeker niet mijn passie. Ik was echter net afgestudeerd, had direct een baan, geen reden tot klagen, toch?
Toen volgde een baan bij een Turkije specialist. Eindelijk ging ik iets doen waar ik echt blij van werd. Ik ging regelmatig mee op zakenreis, hielp met het samenstellen van de brochures en adviseerde klanten over alle mooie en boeiende plekken in Turkije. Na 3 jaar bleek er bij een reisbureau verderop in de straat een managersfunctie open te staan. Ik waagde de gok en … werd aangenomen. 5 jaar lang heb ik met veel passie de mooiste reizen voor mensen mogen uitstippelen en zelf mooie (studie)reizen mogen maken. Ik begon me echter minder thuis te voelen bij de reisbureauketen daar het hoofdkantoor te ver weg was en de lijnen niet kort genoeg. Ik maakte de overstap naar een kleinschalige keten. Ik werkte een groot deel van de tijd alleen op het reisbureau ergens in een klein dorpje. Doodongelukkig werd ik ervan. Waar ik het gewend was om collega’s om me heen te hebben en een internationaal publiek op het reisbureau binnen te krijgen, zat ik nu in deze rustige dorpswinkel.
Een moeilijke periode volgde. Ik had een vast contract opgegeven en de eerste de beste baan gekozen die ik tegenkwam. Weer was ik blij geweest een baan te kunnen krijgen, terwijl ik me minder had verdiept in welke organisatie nu eigenlijk echt bij me paste. Een lange periode van het aftasten van andere werkgebieden volgde, van inkomend toerisme tot commerciële verkoop, van hospitality tot het werken op internationale beurzen. Mijn draai vond ik niet echt op werkgebied.
Het enige constante op dat gebied was het vrijwilligerswerk tijdens wedstrijddagen van “mijn voetbalclub” dat ik inmiddels bijna 10 jaar doe. Uiteindelijk kreeg ik begeleiding tijdens mijn zoektocht naar de juiste loopbaan en werd het steeds duidelijker welke richting ik op moest gaan. Ik ging oriënteren bij een stichting die zich inzet voor anderen. Dat ik bij hun iets kon doen voor mensen die het niet makkelijk hadden gaf me veel voldoening. Ik vind het belangrijk om betrokken te zijn en iets voor een ander te kunnen betekenen, zowel op werk- als privévlak.
Toen ik de vacature zag bij viaWMO twijfelde ik geen seconde. Deze keer koos ik niet alleen voor een baan met mijn verstand, maar ook met mijn hart. Bij een organisatie die bij mij paste, welke hetzelfde doel had als ik. Een organisatie die zich richt op de kwaliteiten van de medewerkers, waar collega’s samenwerken door samen te werken en gebruikmaken van elkaars talenten. Waar we mensen vooruit helpen, door ze die ondersteuning te geven die ze nodig hebben om weer in hun kracht te komen. Na een lange zoektocht zit ik nu eindelijk op mijn plek.
